lampa ze słoika i lustro z targu staroci

odkąd mam założone konto na Instagramie, lista moich marzeń i chciejstw  niebezpiecznie się wydłuża -to niewyczerpane źródło inspiracji

moja najnowszą  jest lampa ze słoika...to taka kwintesencja tego co lubię: coś z niczego i nie dość, że ładne to jeszcze funkcjonalne - czegóż chcieć więcej 

pomysł nie  jest mój i jedynym elementem dołożonym ode mnie jest kabel wpleciony w sznurek, na pomysł ten wpadłam robiąc mieszkanko dla oplątw i tu też postanowiłam to wykorzystać

pracy 5 minut, a efekt mnie zadowala (być może mało wymagająca jestem ale co tam ;-))

krótka historia obrazkowa

wplatanie kabla, to chwilka (zaznaczam tu, że sznurek skrócił się o jakieś 20%)

i już jest w środku 

oprawka z kołnierzem

to najtrudniejszy element - wycinanie otworu w zakrętce

wybierając się na zakupy po potrzebne elementy, nie miałam jeszcze obmyślanego wykończenia sznura przy włączniku, na szczęście bystre oko Siostry wypatrzyło taką oto wtyczkę z wyłącznikiem -  dla mnie idealna (wtyczka, nie Siostra...  choć nie, to i to jest idealne !...ach ten talent do zakupów - Siostry, a nie wtyczki ...z drugiej strony jak sięgnę pamięcią do dzieciństwa, mojej młodszej siostrze zdarzało się być wtyczką...czy  kablem :-/ :-DDD...ale co było a nie jest...
wracając do tematu
wtyczka

po zamontowaniu wszystkiego  i polakierowaniu wieczka

i kilka fotek w dzień i w nocy...choć z powodu zachmurzenia różnica znikoma ....

Wiosno przybywaj!!!

I jeszcze krótka notka o lustrze 

upolowane na ostatnich starociach, po odrapaniu z warstw lakieru miało pozostać drewniane

jednak okazało się, że jest ono wygładzone czymś w rodzaju kitu/gipsu, a ponad to przed tym zanim pomalowane było na biało farba olejną było pięknie zielone (taki prawdziwy vintage green)

zdecydowałam, że takie właśnie będzie

 i sesja fotograficzna "po"

i to już wszystko na dziś, zabieram się teraz za fotel -śmietnikowiec :-)

trzymajcie kciuki

dziękuję za odwiedziny i do następnego

Ania

Moje własne i najprawdziwsze fotele kinowe

blog nie bez powodu nosi tytuł jaki nosi :-)

Zamarzyły mi się fotele kinowe - takie stare. Z prawdziwego drewna i półokrągłym oparciem.

 Obite tkaniną, a najważniejsze, żeby były z długą historią -  takie są moim zdaniem  najpiękniejsze. 

 Moje takie nie są :-D, to wersja ekonomiczna- wypadkowa marzeń i możliwości jak to u mnie w domu :-)

 Na aukcji internetowej wpadły mi w oko fotele urodzone w PRL (jak ja) i co dla mnie ważne miały drewniane boczki - bardzo mi się to podoba. Jak kupowanie przez internet wygląda wiadomo -  kawka + laptop i pyk a raczej klik! są!

Potem już nerwowe oczekiwanie i wątpliwości czy sobie poradzę z takim wyzwaniem. 

 To oto zdjęcie zrobione zaraz po dostarczeniu przez kuriera

stare i do remontu - takie jak miały być

Na wstępie dodam, że są to poczynania bardzo amatorskie. Wychodzę z założenia, iż nie święci garnki lepią i sama próbuje podjąć się różnych  zadań, czerpiąc z tego mnóstwo satysfakcji (granicą jest to, by złe wykonanie nie zagrażało niczyjemu życiu lub zdrowiu :-) - takich rzeczy nie tykam)

Lekko spanikowałam, bo pierwszy raz miałam do czynienia z siedzeniami sprężynowymi, z resztą z odnową fotela do czynienia miałam raz drugi.

 Postanowiłam zebrać się w sobie i poprosić o radę Panią ze sklepu tapicerskiego  - zaproponowała mi tkaninę podobną do filcu (z resztek materiałów) którą położyłam na sprężynach...i to pomogło! Sprężyny są już niewyczuwalne dla...dla siedzenia :-)

takie siedzisko ma sporo warstw:

od siebie dołożyłam dwie warstwy "filcu" owatę i właściwy materiał tapicerki

                                           

Jednego z oparć nie udało mi się zdemontować, stąd te brzydkie marszczenia, tkanina nie jest porządnie naciągnięta   

                                           

po dniówce pracy, kilku załamaniach z powodu trudności przy odkręcaniu starych śrubek i paru ranach i zadrapaniach (ach te zszywki)

 Udało się :-)

Efekt końcowy... 

Przyznam bez bicia, że jestem zadowolona.

Teraz można wygodnie zasiąść i podziwiać akwarium, a wąskie fotele nie przeszkadzają w niezbyt szerokim korytarzu.

To wszystko na dziś...wypatruję z tęsknotą ocieplenia...mróz trzyma u nas od początków stycznia...brrr

Pozdrawiam 

do zobaczenia

Ania

grudzień w ogródku

bez zbędnych słów, kilka zdjęć z zimowego ogródka

i wbrew pozorom grudzień nie był zbyt śnieżny :-)

Rajskie jabłuszka, nie powinno ich zabraknąć w żadnym ogrodzie.

i przepiękna szadź 

i oczywiście tuż przed Bożym Narodzeniem 

nadchodzą mrozy więc trzymajcie się ciepło

pozdrawiam 

Ania